Nabożeństwo pięciu pierwszych sobót miesiąca wywodzi się z objawień w Fatimie. 10 grudnia 1925 r. objawiła się Łucji Maryja z Dzieciątkiem i pokazała jej cierniami otoczone serce.

Maryja powiedziała: "Córko moja, spójrz, Serce moje otoczone cierniami, którymi niewdzięczni ludzie przez bluźnierstwa i niewierności stale ranią. Przynajmniej ty staraj się nieść mi radość i oznajmij w moim imieniu, że przybędę w godzinie śmierci z łaskami potrzebnymi do zbawienia do tych wszystkich, którzy przez pięć miesięcy w pierwsze soboty odprawią:

Jest to część drugiej tajemnicy fatimskiej.

Świętych Leona Ignacego Mangina, prezbitera, Marii Zhu Wu i towarzyszy, męczenników. Leon Ignacy Mangin urodził się 31 lipca 1857 r. w Verny, w Lotaryngii, jako jedenaste z dzieci miejscowego sędziego pokoju. Nauki pobierał w kolegiach w Metzu i Amiens. W roku 1875 wstąpił do jezuitów. Pod koniec studiów filozoficznych, odbywanych w Liége, wezwano go do wyruszenia na misje. W Tien-Tsinie ukończył teologię i w lipcu 1886 r. otrzymał święcenia kapłańskie.

12 lipca 1626 r. odbyła się pierwotna konsekracja jezuickiego kościoła wybudowanego przy kolegiacie pw. św. Jana przy ul. Świętojańskiej w Warszawie. Kościół został konsekrowany pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Ignacego Loyoli - „In honorem B. Mariae Virginis Natae ac S. Ignatii”. Konsekracji dokonał biskup poznański Jan Wężyk. Kościół mógł być konsekrowany pod wezwaniem św. Ignacego Loyoli bo był beatyfikowany 27 lipca 1609 r.

Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel
Dzisiejsze wspomnienie zwraca nas ku Maryi objawiającej się na górze Karmel, znanej już z tekstów Starego Testamentu - z historii proroka Eliasza (1 Krl 17, 1 - 2 Krl 2, 25). W XII wieku po Chrystusie do Europy przybyli, prześladowani przez Turków, duchowi synowie Eliasza, prowadzący życie kontemplacyjne na Karmelu. Również w Europie spotykali się z niechęcią. Jednakże Stolica Apostolska, doceniając wyrzeczenia i umartwienia, jakie podejmowali zakonnicy, ułatwiała zakładanie nowych klasztorów.

21 lipca 1773 papież Klemens XIV, pod naciskiem wrogich Kościołowi i Towarzystwu dworów burbońskich, podpisał brewe kasacyjne Dominus ac Redemptor noster i w ten sposób oficjalnie rozwiązał zakon jezuitów. Breve kasacyjne zostało najpierw przekazane monarchom. W przeddzień kasaty na całym świecie było 22,5 tys. jezuitów, którzy tworzyli 41 prowincji z 24 domami profesów i 1538 domami, kolegiami, nowicjatami, seminariami, konwiktami, rezydencjami i misjami.

Wspomnienie św. Joachima i Anny, rodziców Najświętszej Maryi Panny i zarazem dziadków Jezusa. Pismo Święte o nich nie wspomina. Z jednego z apokryfów – Protoewangelii Jakuba z końca II w. dowiadujemy się o imionach dziadków Jezusa i że byli długo bezdzietni, a bardzo pragnęli potomstwa. Dopiero wytrwała modlitwa Joachima przez czterdzieści dni na pustyni wyjednała łaskę u Boga. Także Anna ze łzami modliła się, by Pan im pobłogosławił, tak jak Sarze.Dar dany im w podeszłym wieku został przepowiedziany przez anioła, który określił mającą się narodzić córkę jako „radość ziemi”. Do każdego z nich wysłał anioła z dobrą nowiną. Joachimowi anioł oświadczył, że Anna poczęła w swoim łonie dziecko. Jej zaś anioł zapowiedział: „Potomstwo twoje będzie przepowiadane po całej ziemi”. Ikonografia często przedstawia uszczęśliwionych małżonków nieopodal Bramy Złotej w Jerozolimie, gdzie spotkali się, żeby podzielić się dobrą nowiną. Ich imiona są zapisane jeszcze w Ewangelii Pseudo-Mateusza z VI w. oraz z Księgi Narodzenia Maryi VIII w. Więcej o losach św. Joachima i Anny piszą, na podstawie osobistych objawień, Służebnica Boża s. Maria od Jezusa (+1665), przeorysza klasztoru franciszkanek z Ágredy w Hiszpanii (książka pt. "Mistyczne miasto Boże, czyli Żywot Matki Boskiej") i siostra augustianka bł. Anna Katarzyna Emmerich (+1824).