Regina Coeli, laetare, alleluja!

W okresie wielkanocnym (od Niedzieli Zmartwychwstania 31 marca 2024 r. do uroczystości Zesłania Ducha Świętego - 19 maja 2024 r.), modlitwę "Anioł Pański" (Angelus Domini) zastępuje hymn "Królowo Nieba, wesel się" (Regina Caeli).

Królowo nieba, wesel się, alleluja,
Bo Ten, któregoś nosiła, alleluja,
Zmartwychwstał jak powiedział, alleluja,
Módl się za nami do Boga, alleluja. 
K. Raduj się i wesel, Panno Mario, alleluja
W. Bo zmartwychwstał Pan prawdziwie, alleluja.
 
K. Módlmy się.
Boże, któryś przez zmartwychwstanie Syna swojego, Pana naszego Jezusa Chrystusa świat uweselić raczył, daj nam, prosimy, abyśmy przez Jego Rodzicielkę Maryję Pannę dostąpili radości życia wiecznego. Przez Chrystusa Pana naszego.
W. Amen.

Wersja w języku łacińskim:

Regina Coeli, laetare, alleluia,
Quia quem meruisti portare, alleluia,
Resurrexit, sicut dixit, alleluia,
Ora pro nobis Deum, alleluia.
V. Gaude et laetare Virgo Maria, alleluia,
R. Quia surrexit Dominus vere, alleluia.
V. Oremus. Deus, qui per resurrectionem Filii Tui Domini nostri Iesu Christi mundum laetificare dignatus es: praesta, quaesumus, ut, per eius Genitricem Virginem Mariam, perpetuae capiamus gaudia vitae. Per Christum Dominum nostrum.
R. Amen.

Regina Coeli jest jedną z czterech wielkich antyfon maryjnych, której tekst znaleziono w antyfonarzu z bazyliki św. Piotra z 1171 r. Autor hymnu jest nieznany, a czas powstania szacuje się między IX-XII w. Jego istnienie w XII w. potwierdza antyfonarz z opactwa św. Lupo z Benewentu. Śpiewano go w liturgii franciszkańskiej w XIII w. Niektórzy autorstwo przypisują papieżowi Grzegorzowi V (996-99). Nazywał się on Bruno i pochodził z Saksonii. Legenda głosi, że jest nim inny papież św. Grzegorz I Wielki (590-604). Propagatorami tej modlitwy, i wielu innych modlitw maryjnych, byli franciszkanie, którzy najpierw odmawiali ją jako dodatek do hymnu Magnificat, wykonywanego w czasie Nieszporów w oktawie wielkanocnej, a w drugiej połowie XIII wieku włączyli ją do modlitwy brewiarzowej swego zakonu. Papież Mikołaj III (1277-80) włączył ją do modlitw brewiarzowych w całym Rzymie. Benedykt XIV (1740-58) dekretem z 20 kwietnia 1742 zalecił odmawianie tego hymnu w okresie wielkanocnym, począwszy od Wielkiej Soboty aż do soboty przed Zesłaniem Ducha Świętego.