[b]Piotr Skarga[/b], właściwie Piotr Powęski herbu Pawęża (1536-1612), teolog, pisarz i kaznodzieja, czołowy polski przedstawiciel kontrreformacji, kaznodzieja nadworny Zygmunta III Wazy, rektor Kolegium Jezuitów w Wilnie, pierwszy rektor Uniwersytetu Wileńskiego.
[b]Maciej Kazimierz Sarbiewski[/b] herbu Prawdzic (1595-1640) – światowej sławy polski poeta neołaciński i teoretyk literatury epoki baroku, kaznodzieja nadworny Władysława IV.
[b]Franciszek Bohomolec[/b], herbu Bogoria (1720-1784), nauczyciel, redaktor, komediopisarz, poeta, publicysta, tłumacz, wydawca — jeden ze współtwórców polskiego Oświecenia.
[b]Jan Chryzostom Bohomolec[/b] (1724-1795), misjonarz i cenzor jezuitów warszawskich do r. 1771, wreszcie profesor prawa kanonicznego. Po skasowaniu zakonu był nauczycielem w domu Franciszka Bieleńskiego, pisarza wielkiego koronnego, aż w r. 1775 dostał probostwo skaryszewskie i praskie. Występując szorstko przeciw swym przeciwnikom religijnym, ściągnął na siebie groźby i oburzenie (r. 1794), przed którymi z ledwością obronili go przyjaciele.
[b]Adam Naruszewicz[/b] (1733-1796), poeta, publicysta, historyk,pisarz. Współpracownik i nadworny poeta Stanisława Augusta Poniatowskiego, rzecznik reform. Autor Historii narodu polskiego.
[b/]Grzegorz Piramowicz (1735-1801), pedagog, działacz oświatowy, pisarz oświeceniowy i filozof pochodzenia ormiańskiego.
