W Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (Boże Ciało) w sposób szczególny oddajemy cześć Najświętszemu Sakramentowi. W tym dniu jest obowiązek uczestnictwa we mszy św. (choć nie ma obowiązku wzięcia udziału w procesji) i Msze św. odbywają się w naszym kościele według porządku niedzielnego, ale z racji procesji w tym dniu nie ma mszy świętej o godz. 11:30.
Święto Nawiedzenia św. Elżbiety przez Maryję to rozważanie tajemnicy spotkania dwóch matek, dwóch kobiet w stanie błogosławionym. Nawiedzenie św. Elżbiety szczególnie przeżywano najpierw w Kościele wschodnim. W 1263 r. św. Bonawentura wprowadził tę uroczystość do zakonu franciszkańskiego. W 1389 roku, podczas powstania wielkiej schizmy na Zachodzie, papież Bonifacy IX rozszerzył to święto na cały Kościoł, aby uprosić za przyczyną Maryi jedność w Kościele Chrystusowym. W 1441 świeto to zostało zatwierdzone przez Sobór w Bazylei. Święto Nawiedzenia jest w kalendarzu liturgicznym na 31 maja co wypada między uroczystościami Zwiastowania Pańskiego i narodzenia św. Jana Chrzciciela.
Co to jest woda świętego Ignacego?
Zapraszamy w czerwcu na nabożeństwa czerwcowe, w czasie których będziemy modlili się Litanią do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Nabożeństwo czerwcowe rozpoczyna się o 19:30.
Co roku w pierwszą niedzielę czerwca obchodzimy święto ustanowione w polskim Kościele: polskie święto katolickie obchodzone w pierwszą niedzielę czerwca.
Dzień ten został ustanowiony w 2008 roku przez arcybiskupa metropolitę Kazimierza Nycza. Pierwszy odbył się w 2008 r. pod hasłem: „Dziękuje nie kłuje”. Główne obchody odbywały się na Polach Wilanowskich w Świątyni Opatrzności. Trwają tam uroczyste celebracje i występują różne zespoły i bawiły się całe rodziny. Mszy św. w samo południe przewodniczy metropolita warszawski.
2 czerwca 1979 r. pierwszy raz podczas pierwszej pielgrzymki do Polski przed obrazem Matki Bożej Łaskawej modlił się nowo wybrany papież Jan Paweł II.
Odbyło się w niezwykle symboliczny sposób.
Święty Jakub Berthieu SJ, prezbiter i męczennik. Urodził się 27 listopada 1838 w Polminhac we Francji. Pochodził z bardzo religijnej rodziny. Po skończonych studiach seminaryjnych w roku 1864 został kapłanem. Cały czas czuł jednak, że na tym jego droga powołania się nie skończy. Po 9 latach posługi jako wikary w jednej z parafii wstąpił do jezuitów, którzy w dwa lata później wysłali go na Madagaskar. I dopiero tam zrozumiał, do czego przez cały ten czas wzywał go Bóg.
W piątek po 8 dniach od Bożego Ciała będziemy obchodzić Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa. W tym dniu zapraszamy na:
Świętego Józefa de Anchieta, prezbitera. Wspomnienie dowolne w Kościele przypada na 9 czerwca. Jest to wspomnienie obowiązkowe u jezuitów.
Ten portugalski jezuita urodził się w San Cristóbal de la Laguna na Teneryfie na Wyspach Kanaryjskich 19 marca 1534 r. Jako dziecko, pobierał nauki u dominikanów. Już w wieku siedmiu lat doskonale potrafił operować językiem łacińskim. Odznaczał się wysokimi zdolnościami intelektualnymi, pobożnością i niezwykłą pamięcią. Od czternastego roku życia studiował na uniwersytecie w Koimbrze. Interesował się publikacjami misjonarzy z Nowego Świata. Od jezuitów otrzymywał listy misjonarzy min. o. Franciszka Ksawerego i o. Manuela da Nobregi, którzy jako pierwsi opisywali nowe ziemie i ich mieszkańców. Próbował rozeznać swoje powołanie. Ostatecznie wstąpił do nowicjatu Towarzystwa Jezusowego.
13 czerwca 1999 r. św. Jan Paweł II podczas wizyty w Warszawie na placu Piłsudskiego kończy niedzielną modlitwę Anioł Pański inwokacją do MB Łaskawej - Aktem Zawierzenia Matce Bożej Łaskawej:
16 czerwca 1983 r. był drugi i ostatni raz, kiedy to przed obrazem Matki Bożej Łaskawej modlił się św. Jan Paweł II podczas II pielgrzymki do Polski.
Odbyło się to w podobny sposób jak przy pierwszej wizycie, co jeszcze raz podkreśliło znaczenie Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej. Najpierw było powitanie na lotnisku Okęcie i przemówienie: Ojczyzna jest naszą Matką ziemską. Po przybyciu o godzinie 19 do warszawskiej katedry Jan Paweł II modlił się w kaplicy Baryczków a potem w krypcie gdzie spoczywają doczesne szczątki prymasa Polski, kardynała Stefana Wyszyńskiego. Potem była Msza św. w katedrze św. Jana Chrzciciela za duszę kard. Stefana Wyszyńskiego z homilią Ojca Świętego: Pozwólmy ogarnąć się tajemnicy Odkupienia. Ta Msza św. była pierwszym podczas obecnej pielgrzymki liturgicznym spotkaniem z Kościołem w Polsce. Wraz z Ojcem Świętym celebrowali ją ksiądz Prymas i jego warszawscy biskupi pomocniczy: abp Bronisław Dąbrowski i biskupi Władysław Miziołek, Zbigniew Kraszewski, Kazimierz Romaniuk, a także bp Jerzy Dąbrowski z Gniezna. Na wstępie liturgii przemówienie powitalne w imieniu stołecznej metropolii wygłosił Prymas Polski. W tej Mszy św. uczestniczyło ok. 3 tysięcy księży, nieprzeliczone tłumy wiernych na zewnątrz katedry, na Placu Zamkowym oraz - dzięki połączeniom radiofonicznym - wierni w pobliskich kościołach (św. Marcina - ociemniali, św. Anny - studenci, M. B. Łaskawej - siostry zakonne).
Adam Bernard Chmielowski (późniejszy brat Albert) urodził się 20 sierpnia 1845 r. w Igołomii pod Krakowem w zubożałej rodzinie szlacheckiej. Matka poświęciła Bogu tego sześcioletniego chłopca podczas pielgrzymki do Mogiły. Gdy miał 8 lat, umarł jego ojciec, a gdy miał lat 14 zmarła jego matka.
Wspomnienie obowiązkowe św. Alojzego Gonzagi, zakonnika.
Obok św. Stanisława Kostki i św. Jana Berchmansa, św. Alojzy Gonzaga SJ należy do grona najmłodszych kanonizowanych jezuitów.
Pochodził z rodziny szlacheckiej; już we wczesnym dzieciństwie snuto wobec niego ambitne plany i przygotowywano błyskotliwą karierę oraz zaszczyty. On jednak coraz bardziej oddalał się od światowych ambicji, bogactwa, władzy czy prestiżu społecznego. Wybrał ubogiego Jezusa i Jemu chciał oddać wszystko jako ubogi, czysty i posłuszny zakonnik w Towarzystwie Jezusowym.
24 czerwca obchodzimy uroczystość Narodzenia św. Jana Chrzciciela, patrona naszej parafii.
Jan Chrzciciel urodził się jako syn kapłana Zachariasza i Elżbiety (Łk 1, 5-80). Jego narodzenie z wcześniej bezpłodnej Elżbiety i szczególne posłannictwo zwiastował Zachariaszowi archanioł Gabriel, kiedy Zachariasz jako kapłan okadzał ołtarz w świątyni (Łk 1, 8-17). Przyszedł na świat sześć miesięcy przed narodzeniem Jezusa (Łk 1, 36), prawdopodobnie w Ain Karim leżącym w Judei, ok. 7 km na zachód od Jerozolimy. Wskazuje na to dawna tradycja, o której po raz pierwszy wspomina ok. roku 525 niejaki Teodozjusz. Przy obrzezaniu otrzymał imię Jan, zgodnie z poleceniem anioła. Imię Jan jest pochodzenia hebrajskiego i oznacza tyle, co "Bóg jest łaskawy".
Kiedy Jan miał już lat 30, wolno mu było według prawa występować publicznie i nauczać. Podjął to dzieło nad Jordanem, nad brodem w pobliżu Jerycha. Jako herold Mesjasza Jan podkreślał z naciskiem, że nie wystarczy przynależność do potomstwa Abrahama, ale trzeba czynić owoce pokuty, trzeba wewnętrznego przeobrażenia. Na znak skruchy i gotowości zmiany życia udzielał chrztu pokuty (Łk 3, 7-14; Mt 3, 7-10; Mk 1, 8). Jan świadczył o Jezusie wobec tłumu: "Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata" (J 1, 29. 36). Na skutek tego wyznania, przy Chrystusie Panu zjawili się dwaj pierwsi uczniowie - Jan i Andrzej, którzy dotąd byli uczniami św. Jana (J 1, 37-40).
Zapraszamy aby w tym dniu nawiedzić kościół i pomodlić się do Matki Bożej, która pragnie nam nieustannie pomagać i zjednywać Boże łaski.
Tytuł Matki Bożej Nieustającej Pomocy jest związany z XIV-XV w. ikoną Maryi pochodzenia bizantyjskiego (namalowana na desce 54 x 41,5 cm) czczoną w Rzymie w kościele pw. św. Mateusza Apostoła. W 1739 roku kościół św. Mateusza Apostoła przejęli augustianie z Irlandii. W 1798 roku wojska francuskie zdobyły Rzym, wygnały z Rzymu papieża Piusa VI i zniszczyły około 30. kościołów, w tym klasztor augustiańki z kościołem św. Mateusza. Wtedy cudowna ikona została przeniesiona do kościoła św. Euzebiusza. Następnie w 1819 r. zakon augustianie przenieśli się do kościoła Santa Maria in Posterula zabierając ze sobą cudowną ikonę. Umieszczono ją w bocznej kaplicy tego kościoła, ponieważ w ołtarzu głównym znajdował się obraz Matki Bożej Łaskawej. Od tego momentu powoli zapomniano o szerzeniu kultu Matki Bożej Nieustającej Pomocy. 7 lutego 1863 r. słynny jezuita, o. Francesco Blosi SJ, w czasie kazania wspomina o ikonie Matki Bożej Nieustającej Pomocy, znajdującej się w dawnym kościele św. Mateusza Apostoła.
Świętych Bernardyna Realina, Jana Franciszka Régisa i Franciszka de Geronimo; Błogosławionych Juliana Maunoira i Antoniego Baldinucciego, prezbiterów, jezuickich misjonarzy ludowych.
Bernardyn Realino, (wł.: Bernardino Realino) urodził się 1 grudnia 1530 r. w Carpi we Włoszech. Ukończył studia prawnicze w Bolonii. Pełnił urząd podesty w Felizzano oraz Monferrato. Po doświadczeniu widzenia Matki Bożej z Dzieciątkiem porzucił karierę polityczną i wstąpił do zakonu jezuitów w 1564 r. W 1567 r. przyjął święcenia kapłańskie, W trzy lata po złożeniu ślubów profeskich przełożeni zadecydowali o wysłaniu ojca Bernardyna na drugi koniec Italii – do miejscowości Lecce w regionie Apulia. Święty założył tam kolegium jezuickie i rozwinął działalność duszpasterską, lecz nie sądził, że spędzi tam pozostałe czterdzieści lat swego życia. O. Realino był obecny tam, gdzie była nędza moralna bądź materialna. Był spowiednikiem i powiernikiem wszystkich stanów i dlatego otrzymał od wdzięcznej ludności tytuł „ojca miasta”. Zmarł 2 lipca 1616 r. w Lecce we Włoszech, gdzie do dziś (w kościele jezuitów) spoczywają jego relikwie. Został beatyfikowany w 1895 r. przez Leona XIII, a kanonizowany przez Piusa XII w 1947 r. Jest patronem Lecce oraz Carpi.
Świętych Leona Ignacego Mangina, prezbitera, Marii Zhu Wu i towarzyszy, męczenników. Leon Ignacy Mangin urodził się 31 lipca 1857 r. w Verny, w Lotaryngii, jako jedenaste z dzieci miejscowego sędziego pokoju. Nauki pobierał w kolegiach w Metzu i Amiens. W roku 1875 wstąpił do jezuitów. Pod koniec studiów filozoficznych, odbywanych w Liége, wezwano go do wyruszenia na misje. W Tien-Tsinie ukończył teologię i w lipcu 1886 r. otrzymał święcenia kapłańskie.
